किस बार
काठमाडौँ मलाई मन पर्ने ठाउँ होइन। जाऔं, रमाइलो गराैँ भन्ने मनमा कहिल्यै आएन। तर पनि बारम्बार काठमाडाैँ पुग्नुपर्छ किनकि मेरो पुख्र्यौली थलो त्यही हो। हजुरबा त्यहीँ बसे। बा त्यहीँ जन्मे। त्यहीँ जन्मी ठूल्दी। आमा पहिलोपटक बेहुली भएर पुगेको ठाउँ पनि काठमाडौं नै हो। त्यति मात्रै हैन, तालिम, गोष्ठी र अन्य कार्यक्रममा होस् वा कागजपत्र मिलाउन पुग्नुपर्छ त्यहीँ। देशको राजधानी नपुगेर पनि भएन। मैले हजारौं पटक बेचेर अन्तै बसाइँसराई गर्न पनि कम्ता कदम चालेको होइन। तर, कोही मानेनन्। भन्छन्– पुख्र्यौली थलो हो बेचबिखन गर्न मिल्दैन। सबैको मनपर्ने सहरमा हो यो। तर, मलाई आधा बाटो नपुग्दै कहिले घर फर्काै जस्तो लाग्छ।